Το έργο του Μιχάλη Βιρβιδάκη "Η γυναίκα και ο ακροβάτης" σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη είναι ένα ονειρικό πέταγμα με αυτοσχέδια φτερά. Συμβαίνει καμιά φορά η σκηνή μίας παράστασης να εκτείνεται μεταφορικά στο κτιριακό συγκρότημα που τη φιλοξενεί και ακόμη σπανιότερα το κτίριο να ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα ολόκληρης της γειτονιάς. Στην οδό Ευριπίδου και στο ύψος της συμβολής της με το στενάκι της Πολυκλείτου κυριαρχούν ακόμη μνήμες των βιοτεχνικών χρήσεων της περιοχής. Μαρτυρούνται από ερειπωμένους χώρους, σκουριασμένες ταμπέλες και παλιές αποθήκες, ενώ υπάρχουν μικρομάγαζα με έντονη την ατμόσφαιρα των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών. Καταφύγιο απέναντι στις σαρωτικές αλλαγές Σε κείνη την εποχή περίπου τοποθετείται χρονικά και το νεανικό έργο του Μιχάλη Βιρβιδάκη, που παρά την ανασύστασή του από τον συγγραφέα συγκρατεί τόσο το αρχικό σκηνικό του ύφος όσο και το λεκτικό ήθος των πρωταγωνιστών του. Στο θεατράκι, που παλιότερα...