"Βάσκανος μοίρα" έφερε να συμπίπτουν τέτοιες μέρες τα δεκαπέντε χρόνια από το πρώτο Μνημόνιο (Μάιος 2010) και τα δέκα χρόνια από το τρίτο (Ιούλιος - Αύγουστος 2015). Κάτι σαν "μνημόσυνο Μνημονίων", όσων προηγήθηκαν και όσων ακολούθησαν. Η επιστημονική και δημοσιογραφική έρευνα έχει αναδείξει πολλές πτυχές αυτής της δύσκολης και ταραγμένης περιόδου. Εχουμε άλλωστε αρκετές μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της περιόδου (Μέρκελ, Σόιμπλε, Ολάντ, Βενιζέλος, Κατσέλη, Γ. Παπακωνσταντίνου, Βαρουφάκης, Τσακαλώτος και άλλοι...). Για να είμαι ειλικρινής δηλαδή δεν έχουν μείνει πολλά κενά ή άγνωστα σημεία. Από την τελευταία εσοδεία, καταγράφω ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου του Τάσου Γιαννίτση, "Ελλάδα 1953-2024. Χρόνος και Πολιτική Οικονομία" (εκδόσεις Πατάκης) που εστιάζει περισσότερο στο ερώτημα της μακράς διάρκειας και "πώς με αφετηρία το 1974 καταλήξαμε στο 2009". Αλλά και το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του συνάδελφου και φίλου Πάνου Λουκάκου, "Αλλαγές...