Ο πιτσιρίκος γλάρος [δημώδες νησιώτικο] Τί θες ωρέ γλαρόπουλο πάνω σ' αυτόν τον βράχο; Μην ήρθες να βρεις συντροφιά που απόμεινες μονάχο; Μη φέρνεις μήνυμα απ' αλλού, απ' τη μεριά της πλάσης που ανθρώπου νους και λογισμός της πόλης και της δράσης δεν ημπορεί ν' αφουγκραστεί, να νιώσει στην καρδιά του ούτε έχει λόγια να το πει και να γενεί λαλιά του; Τί θες ωρέ γλαρόπουλο εδώ σιμά στο κύμα; Να σου εξομολογηθώ τα πάθη και το κρίμα του ανθρώπου την απανθρωπιά και την αγνωμοσύνη το έλεος, την ομορφιά κρυμμένα στη βιασύνη μουρλής ζωής, ανόητης, στενά κυνηγημένης απ' την παράνοια στα μυαλά όλης της οικουμένης; Κάτσε μικρό γλαρόπουλο, λευκό πιτσιρικάκι, μαζί θα την περάσουμε ένα καλοκαιράκι. Μαζί θα ατενίζουμε του ουρανού το χρώμα, τα αφρισμένα κύματα με παγωτά στο στόμα. Μαζί βουτιές θα κάνουμε στα γέλια της θαλάσσης κι εσύ στο πλάι μου θα πετάς για να με ξεπεράσεις! Φιλιά Μερόπη Υ.Γ. Δεν έχεις παράπονο! [ούτε κι εγώ!] (Αγαπημένη Μερόπη...