Τώρα που έπεσε λίγο η σκόνη που σήκωσαν οι φωνές, μπορούμε να δούμε κάποια πράγματα πιο ψύχραιμα. Παραδόξως, δεν υπήρξε κάποιο σοβαρό επεισόδιο στο γήπεδο, κανένας τραυματίας, κανένα κάθισμα δεν εκσφενδονίστηκε, καμία φωτιά δεν άναψε. Παραδόξως γιατί έτσι είχαμε μάθει μέχρι τώρα... Κι όμως, ήταν ίσως ο πιο βίαιος τελικός των τελευταίων χρόνων. Όχι επειδή έπεσαν μπουνιές, αλλά επειδή έπεσαν οι μάσκες. Στο παρκέ, στις εξέδρες, στα γραφεία των ΚΑΕ, στα stories και στα reels, παντού έπαιζε μια αίσθηση "βεντέτας". Μια κουλτούρα που δεν χρειάζεται καδρόνια, αφού της αρκεί ένα smartphone και ένα ακροατήριο. Ο δεύτερος τελικός Ολυμπιακού καιΠαναθηναϊκού για τη Basket League δεν ήταν αγώνας. Ήταν σκηνοθεσία. Ένα αποτυχημένο ριμέικ της παλιάς σχολής "αιωνίων", γεμάτο ουρλιαχτά παραγόντων, καμαρίλα, διαιτησίες που έφτασαν να έχουν πολιτικό αντίκτυπο και υπουργούς που μιλούσαν σαν να απευθύνονται σε παιδιά του δημοτικού που έκαναν αταξίες.