Η χώρα που... σταμάτησε προ πολλού να χτίζει Παρθενώνες και παραχώρησε αδιαμαρτύρητα το ιστορικό προνόμιο του μαιευτηρίου ιδεών, από τη Δημοκρατία μέχρι τις επιστήμες, έχει συγκυριακά τις... στιγμές της. Σημεία καμπής, πάνω στα οποία ακουμπάει η ίδια η Ιστορία για να ξαποστάσει, και μετά το ραντεβού μαζί της λειτουργούν ως πρόλογοι καινούριας εποχής. Μια τέτοια εναρμόνιση με το πεπρωμένο ήταν η 14η Ιουνίου 1987. Το μεγάλο βράδυ της "Μαυριτανίας", όπως μας αποκαλούσε ο συνταγματάρχης Αλεξάντερ Γκομέλσκι, όταν η μικρή και ταπεινή Ελλάς γονάτισε τη σοβιετική αυτοκρατορία, στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας. Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά, να προσθέτουν έκτοτε την ανάμνηση της ανεπανάληπτης επιτυχίας τους, στο εθνικό dna. Και η εξιστόρηση εκείνης της ονειρικής διαδρομής να ταξιδεύει από γενιά σε γενιά, και να λειτουργεί αθροιστικά για τη δημιουργία του μεγαλύτερου ίσως αθλητικού μύθου της Ευρώπης, τις πολλές τελευταίες δεκαετίες.