Newsroom | email: [email protected] Μία πρόσφατη μελέτη διερευνά τη μετατροπή ενός τάφου της εποχής του Δεύτερου Ναού σε χώρο λατρείας κατά τον 5ο έως 9ο αιώνα, με την προσθήκη αψίδας και θυσιαστηρίου. Σε νέο άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό "Atiqot 117", οι Nir-Shimshon Paran και Vladik Lifshits παρουσιάζουν δεκαετίες ερευνών στο Σπήλαιο της Σαλώμης, κοντά στην Αμαζία, και τεκμηριώνουν τη χρήση του ως χριστιανικού προσκυνηματικού χώρου από τη Βυζαντινή περίοδο έως και την εποχή των Αββασιδών. Οι συγγραφείς περιγράφουν πώς μια προγενέστερη εβραϊκή ταφική κτήση, λαξευμένη στα τέλη του πρώτου αιώνα π.Χ., αναδιαμορφώθηκε δομικά και λατρευτικά κατά την περίοδο μεταξύ του 5ου και του 9ου αιώνα μ.Χ. Στο εσωτερικό του σπηλαίου, η ανατολική είσοδος του ταφικού θαλάμου διευρύνθηκε και τοποθετήθηκε μία αψίδα. Ο πίσω θάλαμος αναδιαμορφώθηκε σε παρεκκλήσι, με μια ημικυκλική αψίδα λαξευμένη στον ανατολικό τοίχο και έναν λαξευμένο πέτρινο βωμό...