Στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, κάθε κίνηση έχει συνέπειες. Αλλά ορισμένες κινήσεις, όπως η απόκτηση πυρηνικών όπλων από το Ιράν, δεν είναι απλώς στρατηγικές. Είναι υπαρξιακές, για τη σταθερότητα της περιοχής, για την παγκόσμια ασφάλεια, για τον ίδιο τον πολιτισμένο κόσμο. Όταν ένα καθεστώς με δηλωμένο στόχο την καταστροφή του Ισραήλ, και με ηγεσία που φλερτάρει ανοιχτά με την "Αποκάλυψη", πλησιάζει το κατώφλι της απόκτησης πυρηνικής βόμβας, τότε η διεθνής κοινότητα οφείλει να αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται για μια ακόμη κρίση, αλλά για τον πρόλογο μιας τραγωδίας. Το ιρανικό καθεστώς δεν είναι μια κλασική αυταρχική κυβέρνηση. Είναι ένα ιδεολογικό κατασκεύασμα που παντρεύει τον σιϊτικό φονταμενταλισμό με τις φιλοδοξίες μιας περιφερειακής υπερδύναμης (δεν διαφέρει πολύ η σουνιτική Τουρκία). Δεν επιδιώκει απλώς ασφάλεια ή γεωστρατηγικό εκτόπισμα. Επιδιώκει "ιερή εκδίκηση". Οι δηλώσεις περί εξαφάνισης του "σιωνιστικού όγκου" (Ισραήλ) και...