το εγκλωβισμένο δενδράκι στο παρτέρι του αντρογύνου στο σπιτι στο χωριο μια μερα μια γυναικα και ενας αντρας που ζουσαν σε ενα μερος που δε υπήρχε βλαστηση και δε φυτρώνε τίποτα πηρε ενα γλαστρακι με ενα νεαρο δεντρο το κοιτούσαν και λεγαν πολυ ωραιο θανε σπιτι μας να το εχουμε οταν μεγαλωσει θα μας κανει και σκια τα καλοκαιρια να μην μας τρωει ο ηλιος και το χειμωνα το αγιάζι η βροχη το χιόνι. το δεντρο αυτο με το καιρο μεγάλωνε όμως το ειχαν περιορισμένο αυτοι σε ενα μικρο παρτερι κοντα στο σπιτι εκει αυτο εβγαλε ριζες πηγαν κατω και ολο μεγαλωνει αυτες . το δεντρο δε μπορεσε να μεγαλωσει σωστα δε ειχε χωρο να απλωθεί και ετσι μαράζωνε και εγερνε αρρωστο .οι ανθρωποι που το πηραν θυμωσαν που δε εγινε αυτο οπου περιμεναν χρονια πολλα και λεγαν τι το πηραμε και αυτο κοιτα πως ειναι αλος το φανταζόμασταν αλλιως μας βγηκε τζαμπα νερο λιπασμα του βαζουμε. το κοίταζαν πλεον αξιώτικα και με αδιαφορια ετρωγε κλωτσες στα κλαδιά και τα...