"Οι ερωτευμένοι χρησιμοποιούν ολόχρυσα λόγια, λόγια που καίνε, αν και η αγάπη νιώθεται και δεν την αποδεικνύουν. Οι ερωτευμένοι εκφράζονται με υπερβολές γιατί διαβιούν εν υπερβολαίς. Όσο κι αν ο άνθρωπος έχει βουνό την καρδιά αδυνατεί να αγαπήσει πολλές φορές στη ζωή του. Ο έρως είναι ένας γλυκόπικρος εφιάλτης, σάβανο των ζωντανών, φονεύς, ψυχοβγάλτης, νεκροπομπός πουλιών, ελευθερωτής. Τέτοιους έρωτες ψάλλουν τ΄αδέλφια μου, οι έσχατοι ρεμπέτες" έγραψε ο Ηλίας Πετρόπουλος στο βιβλίο του "Ρεμπέτικα τραγούδια", το οποίο κυκλοφόρησε το 1968. Μερικές δεκαετίες αργότερα, στο 2025, ως μια γυναίκα που διανύει την δεκαετία των 20, θα μπορούσα να πω ελαφρά τη καρδία -δίχως δισταγμό, δίχως δεύτερες σκέψεις και πράσινα άλογα- ότι ο έρωτας, ο ψυχοπομπός, μας χαιρετά με δάκρυα στα μάτια, βροντοφωνάζοντας προς το μέρος μας με μια δόση ειρωνείας: "Είστε άξιοι της μοίρας σας, γιατί είστε ακόμη πολύ νέοι, αλλά ακόμη περισσσότερο ηλίθιοι". Και στην...