Η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι μπροστά σε ένα δίλημμα. Από την μια τον κίνδυνο να κυλήσει στην ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής και από την άλλη στην ατιμωρησία των πολιτικών. Με το διακύβευμα να είναι πενήντα επτά νεκροί και η δικαίωση τους, αλλά και η ασφάλεια των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών, κανείς δεν δικαιούται να κρύβεται πίσω από θεωρίες και πολιτικά ή δημοσιογραφικά κλισέ. Στην εγκληματική τραγωδία των Τεμπών, η πολιτική ευθύνη είναι αδιαφιλονίκητη και η συνήθης ανάληψη της δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε σε μεγαλοστομίες ούτε και μπορεί να αρκείται σε μια παραίτηση από μια υπουργική καρέκλα. Όσο και αν εξισώνεται η παραίτηση με πολιτική τιμωρία, ούτε ένας ανασχηματισμός, ούτε η απομάκρυνση από την υπουργική θέση έχουν πολύ διαφορετικές συνέπειες για τους πολιτικούς, που συνήθως επιδιώκουν την αναβάπτιση τους μέσω εκλογών. Ακόμα και οι διαδικασίες διερεύνησης εξάλλου, βρίσκουν τα εμπόδια των νόμων περί ευθύνης υπουργών να...