Ολοι ξέρουμε κάποιον που φοβάται να μπει σε αεροπλάνο. Κάποιον που έχει αποφασίσει ότι θα χάσει τη φοβερή δυνατότητα που σου δίνει η τεχνολογία των μέσων μεταφοράς να πηγαίνεις σε όποιο σημείο της γης θέλεις μόλις σε λίγες ώρες. Κάποιον που προσπαθούν οι υπόλοιποι να τον πείσουν να ξεπεράσει το κόλλημά του. Κάποιοι άλλοι, πάλι, δαμάζοντας το φόβο τους, ανεβαίνουν στο αεροπλάνο. Τρέμοντας μεν, αλλά αποφασισμένοι να μην χάσουν τα οφέλη ενός αεροπορικού ταξιδιού, κάθονται στη θέση τους και υποφέρουν σε όλη την πτήση. Είχα έναν τέτοιο δίπλα μου στο τελευταίο μου ταξίδι. Αναστέναζε και ξεφυσούσε επί τρεις ώρες, ίδρωνε, έσφιγγε τη ζώνη ασφαλείας, κοιτούσε το ρολόι του ανά δεκάλεπτο, άσπριζε σε κάθε ταρακούνημα από κενό αέρος. Μόνο λίγο πριν την προσγείωση χαλάρωσε, κι άρχισε να αλλάζει και να φτιάχνεται γιατί, όπως μου είπε, θα τον περίμενε ο σύντροφος του στο αεροδρόμιο. Πήγα να του πω ότι τώρα είναι το πιο επικίνδυνο σημείο, στην...