Και στην πολιτική, η Ελλάδα αποδεικνύεται ξανά και ξανά γνήσιο τέκνο του ευρωπαϊκού Νότου: δεν είναι η πολιτική που αναδεικνύει ή καθοδηγεί τα πρόσωπα, αλλά το αντίθετο - ένας ηγέτης που κάνει "γκελ" εξελίχθηκε πολλές φορές σε μεγαλύτερο όπλο από ένα στιβαρό κυβερνητικό πρόγραμμα. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα: επειδή αυτή τη συνθήκη την ξέρουν, πια, όλοι, προσπαθούν να κάνουν ό,τι μπορούν για να χτυπήσουν το πρόσωπο του αντιπάλου. Τελευταίο κρούσμα ήταν ο "θυμωμένος" Νίκος Ανδρουλάκης, που επανήλθε στο μάτι του νεοδημοκρατικού κυκλώνα και δεν προβλέπεται να φύγει γρήγορα - μάλλον το αντίθετο. Δεν είναι όμως ο πρώτος ούτε βέβαια ο τελευταίος. Πολλές επικοινωνιακές καμπάνιες και, κατ' επέκταση, πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, κρίθηκαν από ένα επίθετο που μπήκε μπροστά σ' ένα όνομα, από έναν τίτλο ή μια λεζάντα σε φωτογραφία. Ο "αλαζόνας" Τι συμβαίνει όταν ένας πολιτικός αρχηγός κερδίζει ξανά και ξανά, με διαφορά τέτοια που δεν προκαλεί...