Όλα πολτός, όλα νιανιά, όλα φρουτόκρεμα για μωρά, σε αυτή την φαντασμαγορική δυστοπία του attention economy, όπου άπαντες και άπασες συναγωνιζόμαστε πως θα σκοτώσουμε το χρόνο μας όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα. Δυο ιστοριούλες για αρχή και για να ζεσταθούμε λίγο. Πρώτη φορά πήγα Νέα Υόρκη, πριν από καμιά τριανταπενταριά χρόνια. Με φιλοξένησαν η θεία Έλεν που ήταν πλάσμα ευγενές και ο θείος Νικ που δεν ήταν, αλλά του το συγχωρούσαμε γιατί έβγαζε γέλιο. Τέλος πάντων, όπου στεκόμουνα κι όπου βρισκόμουνα με ρώταγε η θεία: Is this convenient for you? Και ξανά μανά: Is this convenient for you? Και πάλι απ' την αρχή: Is this convenient for you? Σε απλά ελληνικά: Βολεύεσαι; Σε βολεύει αυτό το πράγμα; Είναι κάτι βολικό; Και πάει λέγοντας... Εκείνη την εποχή νόμιζα ότι επρόκειτο για παραξενιά της Έλεν, αλλά με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι αφορούσε στην ύψιστη έκφραση του αμερικάνικου ονείρου: Πως θα βολευτείς καλύτερα και ευκολότερα! Πως θα...