Newsroom | email: [email protected] Ο Μάριο Λομπάρντο ήταν συντετριμμένος. Γονατισμένος έσφιγγε και φιλούσε το παγωμένο χεράκι της κορούλας του που ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Πριν από λίγα λεπτά είχε αφήσει την τελευταία της πνοή. Είχε προσβληθεί από την Ισπανική γρίπη και ο οργανισμός της δεν άντεξε. Η Ροζαλία πέθανε από πνευμονία. Το ημερολόγιο επάνω από το νεκροκρέβατο έδειχνε 6 Δεκεμβρίου του 1920. Ήταν μόλις μια εβδομάδα πριν από τα δεύτερα γενέθλια της. Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά μέχρι την κηδεία και η θλίψη του Μάριο γινόταν μια βαριά μαύρη πέτρα που πλάκωνε το στήθος του. Τότε το πήρε απόφαση. Δεν θα έθαβε την Ροζαλία του. Θα την κρατούσε για πάντα κοντά του. Την κορούλα του που δεν πρόλαβε να ζήσει. Έψαξε και βρήκε τον Αλφρέντο Σαλαφία, έναν ταριχευτή ξακουστό στην περιοχή της Σικελίας. Ταυτόχρονα πήγε στο μοναστήρι των Καπουτσίνων και ικέτεψε να τον αφήσουν να ταριχεύσει το παιδί του. Κάτι που οι μοναχοί έκαναν...