Ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου-όπως φιλάρεσκα επαναλαμβάνουμε με κάθε αιτία και αφορμή- αλλά μας είναι απαγορευτικό να την ζήσουμε. Ένας στους δύο Έλληνες, διαβάζω, δεν έχει τη δυνατότητα ούτε καν για μιας βδομαδούλας διακοπές. Το καλοκαίρι μέσιασε και οι μισοί συμπατριώτες μας θα περάσουν την άδειά τους είτε στα σπίτια τους ή στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιο φιλικό σπίτι ως φιλοξενούμενοι ή στο πατρογονικό σε κάποιο χωριό- αν ανήκουν στην κατηγορία των "τυχερών και προνομιούχων". Αυτό όμως, που ουδόλως το υποτιμώ, δεν είναι ζωή αγαπητοί μου. Διακοπές δεν σημαίνει, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να σημαίνει, να μεταφέρεις το καθημερινό άγος στο διάστημα της απουσίας από την εργασία. Διακοπές σημαίνει ξενοιασιά και χαλάρωση. Και όταν καταντάς, διότι περί κατάντιας πρόκειται, να μετράς τις μέρες της άδειας και τα λεπτά του ευρώ και οι πρώτες να περισσεύουν κατά πολύ των δεύτερων τότε κάτι πάει πάρα πολύ λάθος. Αυτό φυσικά δεν...