Όποιος νομίζει ότι για τα χάλια της Ελλάδας, που 200 και περισσότερα χρόνια από την απελευθέρωση και 45 από την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ) ευθύνεται μόνο η ηγεσία της χώρας πλανάται πλάνην οικτράν. Προφανώς οι ευθύνες δεν είναι για όλους ίδιες, αλλά κατανέμονται αναλόγως των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνει κάποιος και των αξιωμάτων που καταλαμβάνει, αλλά αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι το τελικό βάρος πέφτει στις πλάτες όλης της κοινωνίας και του καθενός ξεχωριστά. Όχι μόνο επειδή στη Δημοκρατία οι πολίτες εκλέγουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις εξουσίες, αλλά και διότι σε κρίσιμες ατομικές αποφάσεις που λαμβάνουν κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα -αποφάσεις στις οποίες απευθείας δεν μπορεί να παρέμβει κανείς άλλος- συχνά η επιπολαιότητα συναντά το λάθος, ενώ η υπευθυνότητα και η διορατικότητα απουσιάζουν. Αποφάσεις που λαμβάνονται, για παράδειγμα, σήμερα, αλλά τα αποτελέσματά τους -συνήθως δυσάρεστα ή πάντως πολύ κατώτερα...