Στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η Ισλανδία βρέθηκε στο χείλος της καταστροφής. Τα στοιχεία ήταν αποκαρδιωτικά και ελπίδα δεν φαινόταν καμία στον ορίζοντα. Το εγχώριο τραπεζικό σύστημα κατακρημνίστηκε και τα χτυπήματα ακολούθησαν διαδοχικά: Το νόμισμα (κορόνα) υποτιμήθηκε ως και 50%, η ανεργία - ως τότε κάτι σαν άγνωστη λέξη - εκτοξεύτηκε στο 10%, όσοι είχαν καταθέσεις έτρεχαν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Η χώρα βρέθηκε να είναι παρίας της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κοινότητας, με την πιστοληπτική της ικανότητα "υπό το μηδέν". Ήταν όμως εκεί, στην πιο σκοτεινή ώρα, που συνέβη μια επική ανατροπή των αρνητικών δεδομένων. Θαρρείς και μια χώρα χτισμένη στη φωτιά και στον πάγο, απομονωμένη και μαθημένη σε κάθε λογής κακουχίες, με κατοίκους σκληρούς και ανθεκτικούς σαν πέτρα, δεν μπορούσε να λυγίσει από κάτι τόσο... πεζό. Μπορεί τον βαρύ ισλανδικό χειμώνα το σκοτάδι να επικρατεί στα 2/3 του 24ωρου, όμως αυτό που ακολούθησε...