Τρεις φωνές, τρεις γυναικείες ματιές στον κόσμο, μια νέα γενιά ποιητριών που γράφει για να υπάρξει, να συγκινήσει και να ακουστεί. "Ανατίταξε τη γλύκα και την τρυφερότητά σου ενάντια σε κάθε αγριότητα αυτού του κόσμου." Νυχτερινή Μπουγάδα Η μνήμη ξεπλένεται. Η ψυχή τινάζεται. Και οι λέξεις, σαν απλωμένα ρούχα σε σχοινί, λικνίζονται κάτω από το βάρος της νύχτας. Η Νυχτερινή Μπουγάδα δεν είναι απλώς ποίηση· είναι η πιο εσωτερική, σιωπηλή πράξη κάθαρσης. Είναι το σημείο όπου το ασπρόρουχο της ανάμνησης λεκιάζεται, κλαίει και τελικά λάμπει. "Το λευκό σημείο της μνήμης αστράφτει μονάχα αν δακρύσει πολύ." Στιγμές απώλειας, επιστροφές στο πατρικό, ξενύχτια που βγάζουν τη μοναξιά απ' το σεντούκι. Και πάντα, μια υπόγεια μελαγχολία συνυφασμένη με το χιούμορ που χτυπά ακριβώς στην καρδιά: "Ήμασταν ένα δωρεάν θέαμα και ούτε το γνωρίζαμε." Η Μπίκα γράφει με φωνή που δεν βιάζεται. Παρατηρεί. Αφουγκράζεται τον ήχο απ' τα παπούτσια που γυρνούν μόνα...