Το πτυχίο που έπρεπε να παραλάβει ένα ζωντανό κορίτσι και που μετετράπη σε βεβαίωση ενός εγκλήματος που ψάχνει ακόμη ενόχους. "Κανένας γονιός δεν πρέπει να παραλαμβάνει το πτυχίο του παιδιού του. Το τελείωσες το πανεπιστήμιο, αλλά με λάθος τρόπο". Κανένας πατέρας δεν θα έπρεπε να στέκεται στο βήμα ενός πανεπιστημίου, όχι για να καμαρώσει το παιδί του, αλλά για να παραλάβει το πτυχίο του νεκρού παιδιού του. Ο Νίκος Πλακιάς, κρατώντας στα χέρια του το πτυχίο της -για πάντα 19 ετών- Θώμης, παρέλαβε όμως μαζί και το απόλυτο στίγμα μιας κοινωνίας που ξέρει να τιμά τους νεκρούς μόνο αφού τους σκοτώσει. Η Θώμη ήταν 19 ετών. Η Χρύσα, η δίδυμή αδερφή της, επίσης. Η Αναστασία, η ξαδέρφη τους, το ίδιο. Ήταν κορίτσια που γυρνούσαν στη Θεσσαλονίκη μετά από ένα σαββατοκύριακο στο σπίτι τους, στο Καστράκι Καλαμπάκας. Ήταν φοιτήτριες, γεμάτες όνειρα, γεμάτες μέλλον. Ήταν παιδιά που εμπιστεύτηκαν ένα κράτος, έναν σιδηρόδρομο, ένα σύστημα -και το...