Πριν από δύο χρόνια, η Μάρα Μάχερ ήταν μια συνηθισμένη έφηβη. Μαθήτρια λυκείου στη Γάζα, ζούσε σ' ένα τριώροφο σπίτι που είχε χτίσει ο πατέρας της στο Ζεϊτούν - το πρώτο σπίτι που είχε αποκτήσει ποτέ η οικογένειά της. Λάτρευε τις εκπλήξεις, τα ψώνια, τη χαρά των μικρών στιγμών και ονειρευόταν να σπουδάσει διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Η ζωή της κυλούσε όπως για κάθε 17χρονο κορίτσι που κάνει σχέδια και γελά με τις φίλες του. Ώσπου ήρθε ο πόλεμος. Ήταν η νύχτα της 17ης Ιανουαρίου 2024, όταν η Μάρα τραυματίστηκε βαριά από ισραηλινό βομβαρδισμό. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο των Εμιράτων στη νότια Γάζα, όπου έμεινε πέντε ημέρες σε κώμα. Όταν άνοιξε τα μάτια της, οι γιατροί έτρεξαν να φέρουν τον πατέρα της. Η Μάρα δεν χρειαζόταν εξηγήσεις· το σώμα της τής είχε ήδη μιλήσει. Ο πόνος ήταν το πρώτο που αισθάνθηκε. Το δεύτερο ήταν η απουσία: κάτω από τους μηρούς της, δεν ένιωθε τίποτα. Στη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης διάρκειας...