Τι σηματοδοτεί αν έχουμε φτάσει στο τέλος του φυσικού τοπίου όπως το γνωρίζαμε; Αν εισερχόμαστε σε μια μετα-εδαφική πραγματικότητα, όπου τα ψηφιακά, εικονικά ή αλγοριθμικά τοπία υπερβαίνουν το φυσικό; Συνιστά το google maps μία νέα μορφή γεωλογικού στρώματος; Πώς ανασκάπτει κανείς μια μορφή διαμεσολάβησης ή άλλα υπολείμματα, που φαινομενικά δεν έχουν φυσική υπόσταση; Τι σημαίνει αυτό για την αρχαιολογική στρωματογραφία; Η έκθεση This way the traces never die είναι αποτέλεσμα μιας καλλιτεχνικής εξερεύνησης που εστιάζει στο τοπίο ως έννοια αλλά και ως υλικό αντικείμενο μνήμης, μεταβολής και απουσίας. Μέσα από μία σειρά έργων που λειτουργούν ως μάρτυρες ή υβριδικά απομεινάρια, η Αθηνά Κουμπαρούλη συγκροτεί μια αφήγηση με ανοιχτά ερωτήματα γύρω από το τοπίο και την απώλεια του, σε μια περίοδο κλιματικής κρίσης. Η ύλη αναδεικνύεται σε φορέα μνήμης, ως δοχείο απόθεσης ιστοριών, σαν μια χρονοκάψουλα που μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για...