Είτε στα τραπέζι μπροστά στην παραλία είτε στη σάλα με την πέτρα και τα λευκά και μπλε πλακάκια που με τις καμπύλες τους κάπως σου φέρνουν στο μυαλό έργα του Μόραλη, βουτάς το κουτάλι σου σε μια ψαρόσουπα από κεφάλι σφυρίδας, λεπτή, με γεμάτη γεύση (στην περίπτωσή μας απλά ήθελε λίγο αλάτι παραπάνω). Δοκιμάζεις ένα διαφορετικό χταπόδι, τύπου αποδομημένο στιφάδο, περασμένο σε σουβλάκι εναλλάξ με κοκκάρια και τραγανή πανσέτα (μια μικρή αναφορά στη γουρουνοπούλα-σήμα κατατεθέν της περιοχής), που έχει για παρέα ένα αρκετά συμπαθητικό κολοκυθένιο ροδίτικο πιταρούδι σαν σαν πλατύς κολοκυθοκεφτές, κόκκινες γαρίδες Μάνης ψητές σε θαλασσινό αλάτι, που αξίζει να τις πιάσεις με το χέρι και να ρουφήξεις το ζουμάκι, λιγκουίνι με γαρίδες και όστρακα ποτισμένα θάλασσα, και ό,τι άλλο βγάλει η ψαριά. Ο Μπίλλης, για χρόνια το δεξί χέρι του Έκτορα Μποτρίνι, μπορεί να μας είχε συνηθίσει σε έντεχνα, πιο σύνθετα πιάτα, εδώ όμως ποντάρει στην απλότητα.