Όπως έγραφε παλιότερα η αείμνηστη συγγραφέας και ερευνήτρια της ελληνικής κουζίνας Εύη Βουτσινά, τα ρεβύθια είναι μαζί με τα κουκιά τα αρχαιότερα γνωστά όσπρια. Με πολλούς τρόπους τα μαγειρεύουμε, αλλά σε μια ρεβυθάδα, που, καλά σφραγισμένη, σιγοψήνεται με τις ώρες και αποκτά συμπυκνωμένη, βαθιά νοστιμιά, είναι στα πιο ωραία τους. Είναι ένα φαγητό παντός καιρού. Και τον χειμώνα, που θέλει ζεστασιά και θαλπωρή, και το καλοκαίρι, την ώρα που κάθεσαι στο τραπέζι ξέπνοος από το μπάνιο, και θέλεις να φας κάτι να πάρεις τα πάνω σου, τα μελωμένα ρεβύθια, που έχουν γλυκάνει από κρεμμύδι και μοσχομυρίσει από τα βότανα -και, αν είσαι τυχερός, τα καπνιστά αρώματα του ξυλόφουρνου-, είναι από τα πιο ωραία φαγητά που μπορούν να σε περιμένουν. Είναι από εκείνα τα πιάτα της παράδοσης που γεφυρώνουν την απλότητα με τη νοστιμιά και την καθημερινότητα με την Κυριακή. Με τα μεσόσπερμα και τα μικρόσπερμα ντόπια ρεβύθια στις Κυκλάδες και ρεβυθοκεφτέδες...