Δεν νομίζω να υπάρχει Αμερικανός του Νότου που να μην τιμά το μπάρμπεκιου τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα κάθε καλοκαίρι. Οι ρίζες αυτού του γαστρονομικού σπορ πηγαίνουν πίσω στα μέσα του 17ου αιώνα, όταν το μπάρμπεκιου γινόταν αποκλειστικά με ολόκληρο γουρούνι καπνισμένο και ψημένο για πολλές ώρες στα κάρβουνα σε χειροποίητες ψησταριές. Οι ψήστες ήταν τρομεροί μάστορες της τέχνης τους (pit masters) η οποία μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά. Σταδιακά προστέθηκαν κι άλλα είδη κρέατος όπως μοσχάρι (κυρίως brisket δηλ. η στηθοπλευρά) και πουλερικά, το μπάρμπεκιου εξαπλώθηκε σε όλες τις Πολιτείες, ενώ το παραδοσιακό pit έχει αντικατασταθεί ως επί το πλείστον από μοντέρνες ψησταριές. Δεν νοείται γιορτή της 4ης Ιουλίου (Ημέρα της Ανεξαρτησίας) χωρίς υπαίθριο μπάρμπεκιου. Σήμερα, ευτυχώς, ο Νότος εξακολουθεί να ψήνει το γουρουνάκι με τον παλιό τρόπο και τα πλήθη συρρέουν από παντού, εντός και εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, για να γευτούν αυτό...