Μόλις φάγαμε ένα γεύμα με υδατάνθρακες. Λίγη ώρα αργότερα, η γλυκόζη στο αίμα ανεβαίνει, περιμένοντας να μπει μέσα στα κύτταρα για να μας δώσει ενέργεια. Όμως, η γλυκόζη δεν μπαίνει μέσα αυθαίρετα. Χρειάζεται τη βοήθεια ειδικών μεταφορέων, όπως οι GLUT4, που λειτουργούν σαν "πορτιέρηδες", ανοίγοντας την πόρτα στη γλυκόζη, όταν πάρουν το κατάλληλο σήμα. Το σήμα το δίνει η ινσουλίνη, μια ορμόνη του παγκρέατος που δρα σαν διαμεσολαβητής, λέγοντας στα κύτταρα "υπάρχει αρκετή γλυκόζη στο αίμα, ώρα να την παραλάβετε!". Όταν όλα λειτουργούν σωστά, η ινσουλίνη δίνει το σήμα, τα κύτταρα το λαμβάνουν, οι GLUT4 εμφανίζονται στην επιφάνεια του κυττάρου και επιτρέπουν στη γλυκόζη να εισέλθει. Έτσι, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα πέφτουν και η ενέργεια αξιοποιείται. Ωστόσο, σε μια κατάσταση που ονομάζεται αντίσταση στην ινσουλίνη, το σήμα δε μεταφέρεται σωστά. Η ινσουλίνη στέλνει κανονικά το μήνυμα, αλλά τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται όπως πρέπει.